Lasius flavus
Gatunek bardzo pospolity, powszechnie znany, ale deczko niedoceniany. Czy słusznie? Oceńcie sami.
Krótka charakterystyka
Pochodzenie
Lasius flavus są gatunkiem bardzo powszechnym jednak ich skryty tryb życia sprawia inne wrażenie 🙂 Spotkać je można w całej Europie oraz Ameryce Północnej.
Rozmiar
Lasius flavus nie osiągają imponujących rozmiarów.
Królowa: 7- 8mm,
Robotnice: 3 – 5mm.
Jednak i żółto – złota barwa sprawia że są bardzo ciekawe w obserwacji. Szczególnie na jakimś ciemnym, kontrastującym podłożu.
Żywienie
Dokładnie takie samo, jak w przypadku większości mrówek. Dostarczamy im protein w formie owadów karmowych oraz węglowodanów pod postacią miodu.
Forma koloni
Monoginiczna, aczkolwiek mają dużą tendencję do pleometrozji (wspólnego zakładania gniazda przez kilka królowych). Z czasem najczęściej są one redukowane, a w gnieździe pozostaje jedynie najsilniejsza. Sporadycznie zdarzają się przypadki poliginii, jednak jest to raczej wyjątek od reguły.
Podział na kasty
Eh, znowu Lasius… Nic ciekawego, no pewnie, że monomorficzny… Otóż nie! Choć wiedzą o tym jak na razie jedynie nieliczni (mam nadzieję, że ten blog to zmieni) gatunek ten jest polimorficzny i posiada 2 morfologicznie wyspecjalizowane podkasty robotnic. Nie jest to może polimorfizm na miarę Pheidole, Messor, czy innych Camponotus, ale jest i cieszy oko hodowcy.
Hibernacja
No zgadnij Sherlocku 🙂 Tak, wskazana. Na jakeś 1,5 miesiąca warto wygospodarować im nieco miejsca w lodówce.
Ogrzewanie
Przydatne w celu przyspieszenia rozwoju kolonii. Bez niego nieraz zdarza się, że nie są w stanie odchować nanitic w pierwszym sezonie.
Gniazdo
Co do gniazda, wydaje się że najbardziej służy im ziemne. Oferuje w prawdzie słabą widoczność, ale całkiem dobrze się w nim rozwijają. Oczywiście możemy się zdecydować także na konkurencyjne gniazda. Zadowolą się w zasadzie wszystkim, akurat wybredne to one w tej kwestii nie są. Dają radę w korku, gipsie, betonie, druku 3d i akrylu. Podczas wyboru typu gniazda polecam więc sugerować się swoimi osobistymi preferencjami.
Uwagi od autora
Gatunek podziemny o bardzo oszczędnej aktywności naziemnej. W naturze najzwyczajniej w świecie mają wygwizdane na to, co się dzieje nad nimi, gdyż hodują one swoje mszyce korzeniowe, które i mięsiwa zacnego i spadzi pożywnej im dostarczają. W hodowli okazują nieco większą aktywność, ze względu ma konieczność zdobywania pokarmu, jednak szału to ona delikatnie mówiąc nie robi. W początkowych fazach rozwoju kolonii są dość flegmatyczne i pierdołowate (ale przez to urocze) i z tego powodu nie polecam ich początkującym, jako pierwszą kolonię.
Są całkiem dobrymi budowniczymi. Stawiają znacznie okazalsze kopce od konkurencyjnych Lasius niger. Dodatkowo apartamenty te najczęściej sprytnie kitrają w trawie, tak, żeby nawet leśniczy eksplorujący teren od wczesnej komuny nie mógł ich znaleźć.
Idealna propozycja dla osób, które uważają, że małe jest piękne (w istocie, mnie ich ubarwienie osobiście bardzo urzeka), lubią gatunki polimorficzne, oraz chcą zacząć hodowlę od samodzielnie złapanej królowej (ze względu na ich powszechność występowania jest to możliwe niemalże wszędzie).
Kolejny raz Kamil Stajniak udostępnił nam fotki – https://ant-photo.eu/
Autor: Oskar Fryźlewicz
Bardzo mi się podoba ta strona! Posiadam Camponotus nicobarensis. Zawsze mogłem wejść na tą strone i sprawdzić co jedzą, jak są podzielone na kasty itp. itd. POLECAM!
Dobry post
Camponotus fallax występuje w całej nizinnej Polsce i jest pospolity, tylko rzadko obserwowany ze względu na skryty tryb życia 😉
Coś niesamowitego jak można to hodować.
posiadam camponotus vagus i to dobre 🐜 mrówki
mam takie mrówki są dobre i miłe ale zbyt dużo jedzą