Formica sanguinea – hodowla zbójnicy krwistej

Znudziły Ci się potulne flavuski, czy inne Temnothorax? Nie boisz się wyzwań i szukasz czegoś z pazurem? A zatem zbójnica krwista jest właśnie dla Ciebie!

Krótka charakterystyka

Pochodzenie

Gatunek o bardzo szerokim obszarze występowania. Mają bardzo duże zdolności adaptacyjne i wszędzie ich pełno. Zamieszkuje niemalże całą Europę i Azję.

Rozmiar

Królowa: 9-11 mm

Robotnice: 6-9 mm

Całkiem duże mrówki, które dobrze wypadają w stosunku wielkości do prędkości rozwoju.

Żywienie

Nihil novi, zjedzą wszystko co kiedyś biegało, skakało, pełzało, a jak spadnie to nawet to, co latało. Innymi słowy ochoczo rozmontowują wszelkiego rodzaju owady karmowe. Do tego nie należy oczywiście zapominać o hojnej porcji miodu. W ramach urozmaicenia diety możemy im także podać owoce oraz mięso.

Forma koloni

W gnieździe może występować więcej niż jedna zaplemniona królowa, jednak tylko dominująca czerwi (monoginia funkcjonalna). Nie oznacza to jednak, że od tej reguły nie ma wyjątków. Czasami trafiają się kolonie oligoginiczne, a nawet poliginiczne. Zdarza im się także tworzyć systemy polikaliczne.

Podział na kasty

Występuje całkiem duże zróżnicowanie rozmiarowe. Najmniejsze robotnice pod tym względem przypominają Serviformica, z kolei żołnierzy na pierwszy rzut oka można pomylić z królową tego gatunku. Wojacy nie pojawiają się wprawdzie zbyt szybko, jednak ich widok wywołuje uśmiech na twarzy nawet najbardziej zdepresjonowanego pesymisty.

Hibernacja

Zalecana, podobnie jak u wszystkich innych gatunków krajowych. Czas spędzony w lodówce wynagradzają cieszącymi oko pakietami jajeczek.

Ogrzewanie

Mrówki te uwielbiają dogrzewać swoje poczwarki na arenie i to właśnie ją polecam ocieplić lampą bądź matą grzewczą. Dostarczy nam to wiele ciekawych obserwacji oraz w razie takiej potrzeby umożliwi znacznie łatwiejsze podebranie poczwarek. Oczywiście temperatura pokojowa też im nie straszna.

Gniazdo

W zasadzie każde się nada. Należy mieć jednak na uwadze, że korkowe szybko przerobią na wióry, a akryl ze względu na swoją szczelność również nie jest najlepszą opcją (mrówki te, gdy się stresują korzystają z kwasu mrówkowego, którego oparami mogą się przydusić). Zalecam więc przede wszystkim gniazda gipsowe, betonowe, 3d oraz ziemne.

Uwagi od autora

Genialna alternatywa dla kopcówek. Przypominają Formica s. str. nie tylko wyglądem, ale także zachowaniem. Cechują się wysokim poziomem agresji, szybkością poruszania się, inteligencją oraz dobrym wzrokiem. W przeciwieństwie natomiast do Formica z grupy rufa osiągają mniejszą liczebność kolonii (od kilku do kilkudziesięciu tysięcy) oraz możemy je hodować bez zezwoleń. Od chronionych kuzynek łatwo odróżnimy je po wciętym nadustku.

Ten jedyny w Europie przedstawiciel Raptiformica uprawia pasożytnictwo czasowe (fakultatywne) na mrówkach z podrodzaju Serviformica. W hodowli wymagają podrzucenia poczwarek, z których otwieraniem królowa nie ma jednak najmniejszego problemu. Obecność niewolnic jest niezbędna tylko do momentu wychowania nanitic. Robotnice tego gatunku są w pełni samodzielne i potrafią same zatroszczyć się o swoje gniazdo.

Kolonie powstają czasem na drodze pączkowania (królowa zgarnia ziomale z kolumny rajdowej i razem zakładają gniazdo)

Rajdy na pierwomrówki przeprowadzają najczęściej w celu uzyskania pokarmu w formie ich potomstwa. Z tego właśnie powodu rabowane są także larwy oraz potomstwo królewskie. Takie zagranie nie tylko dostarcza żarełka oraz zwiększa liczebność kolonii (o Serviformica, które zdążą wygramolić się z poczwarek), ale także znacznie osłabia konkurencję.

Zaobserwowano, że niewolnice w koloniach sanguinea furażują o wiele chętniej w obecności większej ilości robotnic gospodarza. Zwiększeniu podlega także ich poziom agresji, co możemy zaobserwować czasem podczas rajdów, gdzie nieraz brutalnie rozprawiają się z przedstawicielami własnego gatunku.

Kolejny raz Kamil Stajniak udostępnił nam fotkę – https://ant-photo.eu/