Pewnego sierpniowego, ciepłego i dusznego popołudnia (były to wakacje 2019) wybrałem się na spacer. W domu nie dało się wytrzymać, tu i tu za gorąco. Jako że zawsze gdy jest ładna pogoda, zabrałem probówki. Po chwili pomyślałem że przecież może być rójka! Przecież jest duszno i czuć lekki wiaterek. Warunki po prostu idealne. Mam pod domem fajny prywatny lasek, nie jest za duży, ale znajduje w nim naprawdę mało spotykane mrówy. Bez przerwy miałem oczy zwrócone ku drzewom. Dolichoderus pod koniec lotu godowego nie zlatują na ziemię jak inne gatunki, a wspinają się po drzewach nie rzadko nawet kilka metrów. Już jakiś czas miałem zlokalizowane ich główne gniazdo, cierpliwie czekałem aż młode królowe opuszczą gniazdo. U mnie mieszkają w starej drewnianej ławce. Przysiadłem obok niej i zacząłem się rozglądać. Tuż po kilku minutach zobaczyłem ową królową quadripunctatus biegnącą w stronę drzewa. Odruchowo została złapana. Chwilę po zauważyłem następną i następną, wow. W 15 minut złapałem ich 10. Nieźle. Wróciłem szczęśliwy do domu, każda dostała probówkę obłożoną korkiem i kropelkę miodu. Wylądowały na regale w temperaturze ok. 25°. Zabrałem się za sprawdzanie czy to na pewno królowe. Tak! Wszystkie okazały się królowymi. Co drugi dzień jadały raz mącznika, raz miód. Kilka dni po złożyły pierwsze jajeczka. Jaka była moja radość Dolichoderus nie posiadają kast, ale jest coś co je wyróżnia od reszty polskich mrówek. 4 białe kropki na odwłoku, stąd ich polska nazwa „czterokropki”. Są mistrzami wspinaczek, na swoim przykładzie wiem że ciężko je zrzucić z ręki Rozwój mają dość powolny, ale z tego co wiem, mogą mieć kilka królowych w gnieździe. Muszę z tym spróbować w te wakacje, życzcie szczęścia. Wracając do królowych z 2019, niestety, duża część padła z niewiadomego mi powodu. 3 poszły w świat a jedną nadal mam u siebie. Trudne z nich mrówki :// bardzo podatne na stres. Mimo to, każdemu życzę by je znalazł. Super doświadczenie hodowlane. Ten gatunek potrafi nauczyć cierpliwości.

@Artur

Tak od siebie mogę powiedzieć tyle, że są to małe, upierdliwe mróweczki. Chodzą po wszystkim i praktycznie nic nie jest w stanie ich powstrzymać przed ucieczką przez bariery typu fluon, talk, olej, a nawet taśma klejąca. Kiedy są w probówce to cały czas pracują przy wacie i każda próba nakarmienia ich kończy się ucieczką kilku mrówek. Chętnie drążą tunele w korku stale powiększając swoją „część gniazdową. Zdecydowanie ich ulubionym pokarmem jest miód lipowy(przynajmniej u mnie) pochłaniają krople wody miodowej wielkości 30 robotnic razem wziętych, 3-5 razy w tygodniu. Podając im karaczana tureckiego interesowały się nim tylko od kilkunastu do 30-40 minut sukcesywnie wynosząc kawałki białka, a później przykrywały go korkiem i watą. Przy porze karmienia do podanego pożywienia podchodzą nawet królowe. Tutaj jest optymistyczna wersja hodowli tego gatunku. Bardzo ciężko jest wyprowadzić kolonię od rójkowej Q, w grę wchodzi tylko adopcja robotnicy (jeszcze nigdy nie wyszło) lub dodanie poczwarek ( nie testowałem) kiedy adopcja się uda to dochodzą jeszcze inne problemy typu: Q pada sobie od tak, a w najlepszym razie padną robotnice i poświęcony czas i stres idą na marne. Dolichoderus quadripinctatus to mrówka niepolecana dla początkujących przynajmniej moim zdaniem. W naturze zaobserwowałem, że gniazdują głównie w starych gałęziach orzecha włoskiego, w którego środku jest pusta przestrzeń. Jeżeli chodzi o warunki hodowli to: Temperatura: 23-27°C Wilgotność:~70% Gniazdo: first step wypełniony korkiem i małym wyjściem do części first stepa która służy za arenę

@Patryk

Dolichoderus quadripunctatus mierzyłem się tylko raz. Była to podrośnięta kolonia z odłowu. Bardzo trudno było im podać pokarm gdyż zawsze czatowały przy pokrywce areny. Każdorazowe jej uniesienie wiązało się z ucieczką. Mrówki przyjmowały ciekawą strategię w chwili zagrożenia – zastygały nieruchomo w jakiejś szczelince skąd ciężko było je wydostać. Oj jak mnie to drażniło gdy próbowałem pozbierać uciekinierów 😀 Wszelkie bariery z fluonu czy z talku nie zdawały tutaj egzaminu

Bardzo żarłoczne jeśli chodzi o miód. Nie jestem pewien gdzie one to mieściły, ale miałem wrażenie że by tylko jadły i jadły 🙂 Bardzo chętnie konsumowały również mączniki które im serwowałem.
Setup w którym je trzymałem to akrylowe gniazdko + arena. Z perspektyw czasu stwierdzam, że był to spory błąd – lepiej było zainwestować w gniazdo drewniane.
Finalnie kolonia została wypuszczona – ze wzgląd na duże trudności z karmieniem i ciągle ucieczki.. 🙂

@Dawid

[/two_third_last

Dzisiaj kilka fotek prosto od samych hodowców 🙂

Kolonia Patryka Czubackiego prezentuję się tak

Oraz kilka ujęć wykonanych przez Karola Gazewskiego

Autor: Artur i Dawid.