Camponotus fallax na pierwszy rzut oka mogą wydać się mało interesujące, czarne i nieciekawe. Jednak gdy im się bliżej przyjrzeć ukazują swój urok. Swoim rozmiarem, zwrócą uwagę nawet osób, które totalnie nie są zainteresowane mrówczymi sprawami. Trudność spotkania dzikiej koloni oraz pozyskania rójkowej królowej, podgrzewa tylko chęci posiadania ich w swojej hodowli.
W moim domu rodzinnym, który ma drewnianą elewację – zagnieździła się właśnie kolonia tych mrówek. Co roku w okresie wiosenno – letnim, można spotkać w salonie wędrujące mrówki. A w okresie rójkowym, można nawet złapać młode księżniczki siedzące na firance czy też kanapie 🙂 Niestety, nigdy nie udało mi się przeprowadzić 'kontrolowanej’ rójki i takie schwytane, skrzydlate mrówki, finalnie wypuszczane były na wolność 🙂 Ciekawostką jest fakt, że kolonia musi być sporych rozmiarów, jednak nigdy nie zlokalizowałem, w którym miejscu znajduje się dokładnie i jak mrówki dostają się do wnętrza domu. Dodatkowo, do najbliższego lasu jest kilka kilometrów. Jak mrówki trafiły właśnie pod elewację mojego domu? Tego chyba nigdy się nie dowiem 🙂