Camponotus nicobarensis

Camponotus Nicobarensis Krolowa

Camponotus nicobarensis – hodowla i wskazówki

Jeśli chcesz rozpocząć swoją przygodę z tymi mrówkami to koniecznie zajrzyj tutaj – Camponotus nicobarensis

 

Jeśli szukasz mrówek, których sąsiad na pewno sobie nie złapie u siebie w ogródku, to mamy dla Ciebie dobre wieści.
Te azjatyckie gmachówki są ciekawą alternatywą dla naszych krajowych Camponotus, zwłaszcza dla osób, które może denerwować ich powolny rozwój. Warto wspomnieć, że są to mrówki o łagodnym usposobieni. Za to są bardzo ciekawskie. Uwielbiają wcinać miód oraz furażować po swojej arenie. Królowa jest bardzo aktywna i składa wiele jajeczek. Mimo braku konieczności hibernacji, mrówki te potrafią zrobić sobie kilku miesięczną przerwę w składaniu jajeczek by odpocząć. Po okresie pauzy, zazwyczaj następuje eksplozja nowego potomstwa.. 🙂


Krótka charakterystyka

Pochodzenie

 

Camponotus nicobarensis pochodzi z południowych terenów Azji. Zamieszkują tereny Bangladeszu, Indii, Tajlandii a nawet Wietnamu. Można więc śmiało stwierdzić, że obszar ich występowania jest całkiem spory 🙂 Wśród królowych można zaobserwować ciut innym odcieniem ubarwienia. Camponotus ze zdjęcia w tym artykule to odmiana ciemna. Można spotkać królowe o ubarwieniu dużo jaśniejszym, z przeważającym pomarańczowym kolorem.


Rozmiar

Królowa: 15-16 mm
Robotnice: 6-12 mm
Królowa to największy okaz w gnieździe. Osiąga nawet 16mm. Natomiast wśród robotnic występuje podział na kasty. Oznacza to że można u nich zaobserwować robotnice różniące się rozmiarem. Różnice nie są tak spektakularne jak u Messor barbarus, ale na pewno gwarantują uśmiech, gdy w młodej koloni pojawi się pierwsza robotnica z główką ciut większą od pozostałych 🙂


Żywienie

Co do żywienia, to można śmiało zaryzykować stwierdzenie 'standardzik’. Mrówki te uwielbiają miód oraz drobne owady karmowe. We wczesnych fazach rozwoju koloni, warto podawać fragmenty owadów – jak np. mącznik młynarek, wylęg świerszcza czy młode karaczany. Nic nie stoi na przeszkodzie by podać mrówkom od czasu do czasu kawałek owoca czy nawet drobny fragment surowego mięsa. Należy to jednak traktować jako urozmaicenie diety.

Forma koloni

Kolonia monoginicznaOznacza to że w gnieździe jest jedna królowa. Aczkolwiek można natrafić na materiały o koloniach z dwiema lub nawet więcej królowymi. Oznaczało by to że Camponotus nicobarensis to mrówki poliginiczne. Jednak, dużo bezpieczniejszym stwierdzeniem jest, że są to kolonie (zazwyczaj) monoginiczne.. 🙂


Podział na kasty

Wsród mrówek Camponotus nicobarensis można zaobserwować podział na kasty. Pomijając fakt że królowa i robotnica to już dwie kasty to wśród robotnic można dostrzec wyraźne różnice w rozmiarze. W koloni nie występuje sławna i widowiskowa kasta żołnierzy aczkolwiek w ciut starszej koloni, posiadającej przynajmniej 20 osobników, zaczynają pojawiać się robotnice z większą główką o ciut okazalszym rozmiarze.


Hibernacja

 

Camponotus nicobarensis nie hibernujemy – wielkodusznie zrzekły się swojej półki w lodówce na rzecz innych mrówek lub jedzenia 🙂 Żona będzie spokojniejsza, dzieci nie będą marudzić że nie mają gdzie wstawić swoich napojów.. Warto wspomnieć, że mrówki te same sobie regulują swoją aktywność. Potrafią wpaść w kilkumiesięczną pauzę. W okresie tym królowa nie składa jajeczek, tylko odpoczywa. Po takiej przerwie, zazwyczaj w gnieździe pojawia się ogrom nowego potomstwa. A więc cierpliwość kolejny raz popłaca 🙂


Ogrzewanie

Mrówki te dobrze radzą sobie w temperaturze pokojowej, jednak dopiero, gdy podgrzejemy im dupeczki pokazują pełnię swoich możliwości – w takim wypadku od samotnej królowej możemy odchować nawet kilkaset robotnic w ciągu roku! Jest to imponujący wynik, jeśli przyrównamy je do naszych krajowych Camponotus.


Gniazdo

 

Opisywane mrówki nie są specjalnie wybredne jeśli chodzi o typ gniazda. Bardzo dobrze radzą sobie w formikarium 3D, akrylowym, korkowym czy ziemnym. Warto zaznaczyć, że rodzaj Camponotus lubi bytować w drewnie bądź jego bliskim sąsiedztwie. Camponotus nicobarensis nie jest tutaj wyjatkiem 🙂 Poziom wilgotności należy utrzymywać na umiarkowanym poziomie. Ze względy na swoje rozmiary, wejścia do gniazda jak i węże połączeniowe powinny mieć ok, 10mm średnicy. Nasze prywatne kolonie tych ślicznych mrówek zazwyczaj zaczynają od formikarium typu Portal. Żyją tam sobie spokojnie aż osiągną 30-40szt. Potem dostają większe gniazdko .. 🙂


Uwagi od autora

 

Camponotus nicobarensis to wdzięczna i kolorystycznie atrakcyjna mrówka. Zapewniając im optymalne warunki, będziemy świadkiem ich szybkiego rozwoju oraz przyrostu. Bardzo lubią miód. Najlepiej podawać go często ale w małych porcjach. Owady karmowe najlepiej poporcjować przed podaniem, ułatwiając tym samym ich konsumpcję. Nie są to specjalnie wojownicze mrówki więc raczej unika się podawania żywej karmówki. Arenę warto urządzić w sposób naturalny – piasek, suchy mech, gałązki. Kora dębu korkowego na pewno przypodoba się mrówką jak i również uatrakcyjni wygląd areny. 


Autor: Oskar Fryźlewicz

Podobne wpisy z tej kategorii

6 komentarzy do “Pheidole spp. – maluchy z charakterem

  1. Bardzo mi się podoba ta strona! Posiadam Camponotus nicobarensis. Zawsze mogłem wejść na tą strone i sprawdzić co jedzą, jak są podzielone na kasty itp. itd. POLECAM!

  2. Dobry post

  3. Camponotus fallax występuje w całej nizinnej Polsce i jest pospolity, tylko rzadko obserwowany ze względu na skryty tryb życia 😉

  4. Coś niesamowitego jak można to hodować.

  5. posiadam camponotus vagus i to dobre 🐜 mrówki

  6. mam takie mrówki są dobre i miłe ale zbyt dużo jedzą

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.