Camponotus nicobarensis – hodowla i wskazówki
Jeśli chcesz rozpocząć swoją przygodę z tymi mrówkami to koniecznie zajrzyj tutaj – Camponotus nicobarensis
Jeśli szukasz mrówek, których sąsiad na pewno sobie nie złapie u siebie w ogródku, to mamy dla Ciebie dobre wieści.
Te azjatyckie gmachówki są ciekawą alternatywą dla naszych krajowych Camponotus, zwłaszcza dla osób, które może denerwować ich powolny rozwój. Warto wspomnieć, że są to mrówki o łagodnym usposobieni. Za to są bardzo ciekawskie. Uwielbiają wcinać miód oraz furażować po swojej arenie. Królowa jest bardzo aktywna i składa wiele jajeczek. Mimo braku konieczności hibernacji, mrówki te potrafią zrobić sobie kilku miesięczną przerwę w składaniu jajeczek by odpocząć. Po okresie pauzy, zazwyczaj następuje eksplozja nowego potomstwa.. 🙂
Krótka charakterystyka
Pochodzenie
Camponotus nicobarensis pochodzi z południowych terenów Azji. Zamieszkują tereny Bangladeszu, Indii, Tajlandii a nawet Wietnamu. Można więc śmiało stwierdzić, że obszar ich występowania jest całkiem spory 🙂 Wśród królowych można zaobserwować ciut innym odcieniem ubarwienia. Camponotus ze zdjęcia w tym artykule to odmiana ciemna. Można spotkać królowe o ubarwieniu dużo jaśniejszym, z przeważającym pomarańczowym kolorem.
Rozmiar
Żywienie
Forma koloni
Kolonia monoginiczna. Oznacza to że w gnieździe jest jedna królowa. Aczkolwiek można natrafić na materiały o koloniach z dwiema lub nawet więcej królowymi. Oznaczało by to że Camponotus nicobarensis to mrówki poliginiczne. Jednak, dużo bezpieczniejszym stwierdzeniem jest, że są to kolonie (zazwyczaj) monoginiczne.. 🙂
Podział na kasty
Wsród mrówek Camponotus nicobarensis można zaobserwować podział na kasty. Pomijając fakt że królowa i robotnica to już dwie kasty to wśród robotnic można dostrzec wyraźne różnice w rozmiarze. W koloni nie występuje sławna i widowiskowa kasta żołnierzy aczkolwiek w ciut starszej koloni, posiadającej przynajmniej 20 osobników, zaczynają pojawiać się robotnice z większą główką o ciut okazalszym rozmiarze.
Hibernacja
Camponotus nicobarensis nie hibernujemy – wielkodusznie zrzekły się swojej półki w lodówce na rzecz innych mrówek lub jedzenia 🙂 Żona będzie spokojniejsza, dzieci nie będą marudzić że nie mają gdzie wstawić swoich napojów.. Warto wspomnieć, że mrówki te same sobie regulują swoją aktywność. Potrafią wpaść w kilkumiesięczną pauzę. W okresie tym królowa nie składa jajeczek, tylko odpoczywa. Po takiej przerwie, zazwyczaj w gnieździe pojawia się ogrom nowego potomstwa. A więc cierpliwość kolejny raz popłaca 🙂
Ogrzewanie
Mrówki te dobrze radzą sobie w temperaturze pokojowej, jednak dopiero, gdy podgrzejemy im dupeczki pokazują pełnię swoich możliwości – w takim wypadku od samotnej królowej możemy odchować nawet kilkaset robotnic w ciągu roku! Jest to imponujący wynik, jeśli przyrównamy je do naszych krajowych Camponotus.
Gniazdo
Opisywane mrówki nie są specjalnie wybredne jeśli chodzi o typ gniazda. Bardzo dobrze radzą sobie w formikarium 3D, akrylowym, korkowym czy ziemnym. Warto zaznaczyć, że rodzaj Camponotus lubi bytować w drewnie bądź jego bliskim sąsiedztwie. Camponotus nicobarensis nie jest tutaj wyjatkiem 🙂 Poziom wilgotności należy utrzymywać na umiarkowanym poziomie. Ze względy na swoje rozmiary, wejścia do gniazda jak i węże połączeniowe powinny mieć ok, 10mm średnicy. Nasze prywatne kolonie tych ślicznych mrówek zazwyczaj zaczynają od formikarium typu Portal. Żyją tam sobie spokojnie aż osiągną 30-40szt. Potem dostają większe gniazdko .. 🙂
Uwagi od autora
Camponotus nicobarensis to wdzięczna i kolorystycznie atrakcyjna mrówka. Zapewniając im optymalne warunki, będziemy świadkiem ich szybkiego rozwoju oraz przyrostu. Bardzo lubią miód. Najlepiej podawać go często ale w małych porcjach. Owady karmowe najlepiej poporcjować przed podaniem, ułatwiając tym samym ich konsumpcję. Nie są to specjalnie wojownicze mrówki więc raczej unika się podawania żywej karmówki. Arenę warto urządzić w sposób naturalny – piasek, suchy mech, gałązki. Kora dębu korkowego na pewno przypodoba się mrówką jak i również uatrakcyjni wygląd areny.
Autor: Oskar Fryźlewicz
Bardzo mi się podoba ta strona! Posiadam Camponotus nicobarensis. Zawsze mogłem wejść na tą strone i sprawdzić co jedzą, jak są podzielone na kasty itp. itd. POLECAM!
Dobry post